سوار تاکسی بین شهری شدم، مسیرم تهران بود.
اصلا با راننده درباره مقدار کرایه صحبتی نکردم از بابت پول هم نگران نبودم
اما وسط راه که بیابان بود، دست کردم تو جیب راست شلوارم ولی پول نبود…! جیب چپ نبود… جیب پیرهنم!
نبود که نبود … 

به نام خداوند مهربانی ها

به نام خداوندی که هر تلاشی رو بی نتیجه نمیزاره 

در هفدهم از ماه چهارم (تیر) سال یکهزار و سیصد و هفتاد و هفت بود که به لطف خداوند مهربان چشم به این دنیا گشودم

زندگی پر از تلاطم و سختی و رو سپری کردم تا که امروز انگیزه ای در وجودم ایجاد شد تا از قوه نویسندگی ام استفاده کنم و شروع به نوشتن کنم بله نوشتن نوشتن جزئی از زندگی من هست آرامش عجیبی به من میده .